Vergeleken met mijn oudere broer was ik vroeger een dwaas. Toen hij de Koerdische
taal al onder de knie had, maakte ik nog gebaren met m’n handen omdat ik de
woorden niet kon vinden en werd ik uitgelachen omdat ik een raar accent had. Terwijl
hij al vrienden maakte op de universiteit, werd ik op school bekeken alsof ik twee
verschillende schoenen aanhad.
Ik had geen idee dat ik in een cultuurshock terecht zou komen want ik was
immers Koerdisch opgevoed in Nederland. Het was voor mij dan ook een
excentrieke ontdekkingsreis. Ik ontdekte dat je niet te direct moet zijn en dus
uitnodigingen niet meteen moet afslaan. Maar ‘Inshallah’ kwam er bij mij het
eerste paar jaar niet eenvoudig uit. Ik ontdekte dat het ongewoon is om een
hond als huisdier te hebben en dat honden veelal als vies worden beschouwd in
deze samenleving. Vol overgave vertelde ik mijn schoolgenoten over onze hond
die het liefst voor het kacheltje in de woonkamer sliep.
Ik weet niet of ik na 11 jaar echt geïntegreerd ben, ik denk dat ik nogal
wat streken laat vallen. Gister nog stond mijn broer me uit te lachen toen ik
hem vertelde over een bijna aanrijding. “Dat je je daar nog druk om maakt,”
riep hij uit. “Je moet gewoon zelf wat beter opletten.”
Laatst stond ik bij een tankstation en de drang kwam om uit te stappen.
Toen ik eenmaal de slang in m’n hand had om te tanken wist ik me geen houding
meer te geven, dit omdat ik zelf nog nooit een liter heb getankt, het wordt
altijd voor me gedaan. Ik moet erbij vertellen dat ik al 8 jaar een auto bezit.
Toen ik dat bewuste moment om mee heen keek werd ik niet alleen door andere
bestuurders bij het tankstation aangestaard maar zelfs mensen die langsreden minderden
vaart. Ik ben weer snel mijn auto ingestapt.
‘Heb je nou al Koerdisch geleerd?’ vroeg een oud klasgenoot, waar ik al 3
jaar geen contact mee had, mij op Facebook laatst. ‘Wat is er mis met mijn
Koerdisch?’ vroeg ik haar in het Koerdisch. ‘Niks hoor, ’ antwoordde ze. ‘Je
bent toch niet boos?’ vroeg ze nadat ik niet meer reageerde op haar andere
vragen. Ja, natuurlijk was ik boos. Je bent toch niet meer Koerd als je een
klein accentje hebt en geen Arabische woorden in elke zin plaatst?
De straathond bij ons in de buurt krijgt af en toe een lekker knakworstje
van me, de blik van de buurvrouw neem ik dan maar voor lief. De Koerdische taal
gaat gemengd met de Nederlandse en de Engelse. De veelal Arabische woorden die
er hier ingegooid worden beheers ik ook al redelijk maar ach, met gebaren kom
je toch ook heel ver?
